Powojenne pamiątki
Leśną strzelnicę zaczęto użytkować w 1943 roku. Wyprodukowane lufy artyleryjskie przywożono w to miejsce i odbywało się strzelanie w dwóch seriach. Pomimo zniszczeń i upływu lat, do dziś można obejrzeć zachowane wyposażenie strzelnicy. Drogi dojazdowe były żelbetowe, przygotowano place manewrowe i system ruchomych suwnic, ułatwiających przeładunek dział. Do strzelań nie przewożono kompletnych armat. W "Bercie" montowano lufę i zespół oporowo-powrotny oraz kołyskę działa. Te elementy transportowano na testy w strzelnicy. Tam umieszczano gotową kołyskę z lufą na łożu armatnim i strzelano do kulochwytu. Używano do tego pustych pocisków, bez zapalników i ładunku, tzw. "korki". Trzy stanowiska strzelania z dział znajdują się w odległości 150 metrów od kulochwytu. Pierwszy cykl prób składał się z czterech, a najwyżej ośmiu strzałów, to pozwalało stwierdzić poprawność wykonania lufy i zamka, ustalić, czy nie występują zagrożenia rozdęcia działa, zaklinowania pocisku.
Po stwierdzeniu, że lufa działa poprawnie, wykonywano serię strzelań na większe odległości. Ustawiano różne kąty prowadzonego ostrzału i przy założonych parametrach przyjmowano telefoniczne (radiowe?) meldunki o zasięgu, szybkości wylotowej pocisku, skupieniu padających pocisków, a także toru lotu. Z założenia prawidłowo wykonana haubica powinna zapewniać dużą dokładność ostrzału (skupienie) i niewielki rozrzut pocisków w celu. Działa spełniające przyjęte parametry ponownie przewożono do fabryki na montaż końcowy.
Napisz komentarz
Komentarze