Naturalne starzenie się soczewki oka jako główna przyczyna
Najczęściej wskazywaną i podstawową przyczyną starczowzroczności jest naturalne starzenie się soczewki oka. Z wiekiem soczewka traci swoją elastyczność, co uniemożliwia jej prawidłową akomodację – czyli dostosowywanie ostrości widzenia do odległości. Młode oko bez trudu zmienia kształt soczewki, pozwalając patrzeć raz na bliskie, raz na dalekie obiekty. U osób po 40. roku życia ten mechanizm zaczyna zawodzić, przez co widzenie z bliska staje się coraz trudniejsze. Tego typu zmiany są nieuniknione i mają charakter postępujący – z biegiem lat zakres widzenia z bliska staje się coraz bardziej ograniczony, co jest jedną z głównych przyczyn starczowzroczności.
Zmniejszona elastyczność mięśni rzęskowych
Oprócz zmian w samej soczewce, starczowzroczność wiąże się także z osłabieniem mięśni rzęskowych. To właśnie te mięśnie odpowiadają za zmianę kształtu soczewki w odpowiedzi na potrzebę skupienia wzroku na różnych odległościach. Z wiekiem ich siła i sprawność spada, co sprawia, że proces akomodacji jest mniej efektywny. Oznacza to, że nie tylko sama soczewka staje się sztywna, ale również mechanizmy ją kontrolujące działają mniej precyzyjnie. W efekcie pojawia się konieczność odsuwania przedmiotów od oczu, częstsze zmęczenie wzroku i kłopoty z koncentracją przy pracy z bliska. Zmiany te zachodzą stopniowo i często są trudne do zauważenia na początku, dlatego wiele osób nie łączy ich od razu z przyczynami starczowzroczności.
Czynniki środowiskowe i styl życia
Choć starczowzroczność ma przede wszystkim podłoże fizjologiczne, nie bez znaczenia pozostają czynniki środowiskowe oraz styl życia. Praca przy komputerze, długotrwałe korzystanie z ekranów urządzeń mobilnych, zbyt mało snu, a także brak odpowiedniego oświetlenia to elementy, które mogą przyspieszyć pojawienie się objawów prezbiopii. Niewłaściwa higiena wzroku – np. brak przerw w pracy z bliska – prowadzi do przeciążenia układu akomodacyjnego. Dodatkowo dieta uboga w antyoksydanty, witaminy A, C, E i luteinę osłabia naturalną ochronę oczu przed stresem oksydacyjnym. Wszystko to sprawia, że coraz częściej obserwujemy przypadki, w których objawy starczowzroczności pojawiają się wcześniej niż zwykle. Takie czynniki uznaje się za pośrednie przyczyny starczowzroczności, które nie są jej bezpośrednim źródłem, ale mają realny wpływ na tempo jej rozwoju.
Uwarunkowania genetyczne i indywidualna budowa oka
Nie bez znaczenia dla rozwoju prezbiopii są również predyspozycje genetyczne. Osoby, u których w rodzinie występowała starczowzroczność we wcześniejszym wieku, są bardziej narażone na szybsze pojawienie się objawów. Każdy z nas ma też inną budowę anatomiczną oka – różnice w grubości soczewki, sile mięśni rzęskowych czy ogólnej kondycji układu wzrokowego mogą wpływać na to, jak szybko wystąpią objawy i jak intensywne będą. W niektórych przypadkach prezbiopia może rozwijać się szybciej u osób z nadwzrocznością, ponieważ ich oczy i tak muszą pracować intensywniej, by widzieć z bliska. Znajomość rodzinnej historii oraz regularne badania okulistyczne mogą pomóc w szybszym rozpoznaniu pierwszych oznak i wdrożeniu odpowiedniej korekcji.
(tekst sponsorowany)
Napisz komentarz
Komentarze