Jerzy Kamiński
Gdzie to jest? Zaraz za polsko-czeską granicą w Jakuszycach. trzeba się kierować na Jizerkę. Dojazd krętą drogą dostarczy niezapomnianych wrażeń. Na końcu drogi parking płatny - można płacić kartą, jest automat. Dalej wjadą tylko kierowcy ze specjalnymi pozwoleniami. Ale po co wjeżdżać. Lepiej się przejść i podziwiać piękne widoki, stare chałupy, przyrodę,
Jak czytamy na tablicy informacyjnej w środku wsi - pierwsze pisemne wzmianki o Jizerce, jednej z najwyżej położonych osad w północnych Czechach, pochodzą z 1539 roku, kiedy stała się ona sezonową siedzibą ptaszników. Dzisiejsza nazwa jest tłumaczeniem pierwotnej nazwy niemieckiej Klein Iser. W roku 1769 w Jizerce było jedynie 7 domów drwali i pasterzy. Rewolucyjne zmiany w życiu osady nastały dopiero w XIX wieku, gdy Franz Anton Riedel zbudował tu w 1828 roku hutę szkła (pracowała do roku 1886), a niedługo potem postawił duży dom wraz z budynkami gospodarczymi (Panský dor). W 1886 roku powstała nowa huta (dziś to pensjonat Sklárna), która pracowała aż do roku 1911. W tym okresie żyło tu ponad 400 stałych mieszkańców w 42 chatach. Rozkwitał tartak, założono szkołę. Po wysiedleniu niemieckich obywateli po roku 1945 większość domów przypadła czeskim Lasom Państwowym, które używały ich jako kwater dla pracowników leśnych. Niektóre stopniowo stawały się prywatnymi lub zakładowymi obiektami rekreacyjnymi i jedynie nazwy domów, takie jak tartak (pila), komora celna (celnice), szkoła (škola) przypominają o dawnym życiu osady. W roku 1995 Jizerka została uznana za zabytek kultury wiejskiej.
W osadzie jest sporo pensjonatów i restauracji z tradycyjnym czeskim jadłem, więc nie zgłodniejecie.
Aby dotrzeć na miejsce kwitnienia żonkili trzeba iść cały czas asfaltową drogą - nie da się nie trafić, bo wszystkie drogi generalnie kończą się w osadzie, dalej są już tylko szlaki. Można nimi dojść do osady także od strony Polski, od Stacji Turystycznej ORLE. To nie jest daleko, więc zachęcamy.
Napisz komentarz
Komentarze