Miasto i Gmina Oława objęte stanem klęski żywiołowej

Komunikat Starosty Powiatu Oławskiego z 21 września 2024:

Uwaga - ważne. Miasto Oława i Gmina Oława objęte stanem klęski żywiołowej

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów (Poz. 1394) w gminie miejskiej Oława i gminie wiejskiej Oława wprowadza się stan klęski żywiołowej.
Celem rozporządzenia jest jak najszybsze wprowadzenie rozwiązań umożliwiających dostarczenie niezbędnej i najpilniejszej pomocy oraz wsparcia mieszkańcom, pracodawcom, przedsiębiorcom i innym podmiotom z terenów objętych klęską żywiołową.
 

/-/ Starosta Powiatu Oławskiego Marek Szponar

Rząd rozszerza strefę obowiązywania stanu klęski żywiołowej. Rozszerzenie obszaru stanu klęski żywiołowej oznacza, że na nowych terenach będą stosowane różne specjalne środki pomocy, w tym zasiłki powodziowe, ulgi podatkowe itd. 

*

Stan klęski żywiołowej jest jednym ze stanów nadzwyczajnych określonych w Rozdziale IX Konstytucji

Zgodnie z art. 232 Konstytucji w celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu.

W świetle art. 233 ust. 3 Konstytucji ustawa określająca zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej może ograniczać wolności i prawa określone w art. 22 (wolność działalności gospodarczej), art. 41 ust. 1, 3 i 5 (wolność osobista), art. 50 (nienaruszalność mieszkania), art. 52 ust. 1 (wolność poruszania się i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), art. 59 ust. 3 (prawo do strajku), art. 64 (prawo własności), art. 65 ust. 1 (wolność pracy), art. 66 ust. 1 (prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy) oraz art. 66 ust. 2 (prawo do wypoczynku).

Stan klęski żywiołowej jako jeden ze stanów nadzwyczajnych wskazanych w Konstytucji może być wprowadzony wyłącznie na podstawie ustawy (art. 228 ust. 2 Konstytucji).

Aktualnie tryb wprowadzenia i zniesienia stanu klęski żywiołowej, a także zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w czasie stanu klęski żywiołowej określa ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej

Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony na obszarze, na którym wystąpiła klęska żywiołowa, a także na obszarze, na którym wystąpiły lub mogą wystąpić skutki tej klęski.

Stan klęski żywiołowej wprowadzany jest w drodze rozporządzenia z własnej inicjatywy Rady Ministrów lub na wniosek właściwego wojewody. Do kategorii katastrof naturalnych, będącej jednym z desygnatów pojęcia klęski żywiołowej w ujęciu prawnym, w tym konstytucyjnym, przedmiotowa ustawa literalnie zalicza również powódź.

Rozdział 2 tej ustawy szczegółowo reguluje zasady działania organów władzy publicznej, w szczególności kompetencje wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty i wojewody oraz prawo do wydawania wiążących poleceń przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej lub inny ministra wskazanego w ustawie.

Zgodnie z art. 16 ustawy o stanie klęski żywiołowej minister właściwy do spraw administracji publicznej lub inny minister, do zakresu działania którego należy zapobieganie skutkom danej klęski żywiołowej lub ich usuwanie jest obowiązany do informowania na bieżąco Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów o skutkach klęski żywiołowej i działaniach podejmowanych w celu zapobieżenia tym skutkom lub ich usunięcia.

Ustawa o stanie klęski żywiołowej przewiduje możliwość przekazania przez Ministra Obrony Narodowej do dyspozycji wojewody, na którego obszarze działania występuje klęska żywiołowa, pododdziały lub oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań związanych z zapobieżeniem skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięciem. Użycie sił zbrojnych do pomocy zwalczania stanu klęski żywiołowej nie wymaga dodatkowej zgody Prezydenta RP.

Ograniczenia wolności i praw człowiek i obywatel na terenie klęski żywiołowej i w czasie obowiązywania stanu klęski żywiołowej mogą dotyczyć:

1) zawieszenia działalności określonych przedsiębiorców;

2) nakazu lub zakazu prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju;

3) nakazania pracodawcy oddelegowania pracowników do dyspozycji organu kierującego działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia;

4) całkowitej lub częściowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły;

4a) zakazu okresowego podwyższania cen na towary lub usługi określonego rodzaju;

4b) nakazu stosowania cen ustalonych na towary lub usługi mające podstawowe znaczenie dla kosztów utrzymania konsumentów;

5) obowiązku poddania się badaniom lekarskim, leczeniu, szczepieniom ochronnym oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów, niezbędnych do zwalczania chorób zakaźnych oraz skutków skażeń chemicznych i promieniotwórczych;

6) obowiązku poddania się kwarantannie;

7) obowiązku stosowania środków ochrony roślin lub innych środków zapobiegawczych niezbędnych do zwalczania organizmów szkodliwych dla ludzi, zwierząt lub roślin;

8) obowiązku stosowania określonych środków zapewniających ochronę środowiska;

9) obowiązku stosowania środków lub zabiegów niezbędnych do zwalczania chorób zakaźnych zwierząt;

10) obowiązku opróżnienia lub zabezpieczenia lokali mieszkalnych bądź innych pomieszczeń;

11) dokonania przymusowych rozbiórek i wyburzeń budynków lub innych obiektów budowlanych albo ich części;

12) nakazu ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, obszarów i obiektów;

13) nakazu lub zakazie przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;

14) zakazu organizowania lub przeprowadzania imprez masowych;

15) nakazu lub zakazie określonego sposobu przemieszczania się;

16) wykorzystania, bez zgody właściciela lub innej osoby uprawnionej, nieruchomości i rzeczy ruchomych;

17) zakazu prowadzenia strajku w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach;

18) ograniczenia lub odstąpienia od określonych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, jednakże niepowodującym bezpośredniego narażenia życia lub zdrowia pracownika;

19) wykonywania świadczeń osobistych i rzeczowych określonych w art. 22.

Podkreślenia wymaga, że jest katalog ograniczeń i nie wszystkie muszą być wprowadzane. Organ konstytucyjny wprowadzający stan nadzwyczajny musi się kierować zasadą proporcjonalności w ograniczeniu praw i wolności, tj. tylko te które są niezbędne.

Ustawa o stanie klęski żywiołowej przewiduje możliwość wprowadzenia obowiązku świadczeń osobistych i rzeczowych przez obywateli na obszarze obowiązywania stanu klęski żywiołowej, jeżeli siły i środki, którymi dysponuje wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub wojewoda albo pełnomocnik, są niewystarczające. Świadczenia osobiste i rzeczowe mogą polegać na:

1) udzielaniu pierwszej pomocy osobom, które uległy nieszczęśliwym wypadkom;

2)  czynnym udziale w działaniu ratowniczym lub wykonywaniu innych zadań wyznaczonych przez kierującego akcją ratowniczą;

3)  wykonywaniu określonych prac;

4)  oddaniu do używania posiadanych nieruchomości lub rzeczy ruchomych;

5)  udostępnieniu pomieszczeń osobom ewakuowanym;

6)  użytkowaniu nieruchomości w określony sposób lub w określonym zakresie;

7)  przyjęciu na przechowanie i pilnowaniu mienia osób poszkodowanych lub ewakuowanych;

8)  zabezpieczeniu zagrożonych zwierząt, a w szczególności dostarczaniu paszy i schronienia;

9)  zabezpieczeniu zagrożonych roślin lub nasion;

10) pełnieniu wart;

11) zabezpieczeniu własnych źródeł wody pitnej i środków spożywczych przed ich zanieczyszczeniem, skażeniem lub zakażeniem, a także udostępnianiu ich dla potrzeb osób ewakuowanych lub poszkodowanych, w sposób wskazany przez organ nakładający świadczenie;

12)  zabezpieczeniu zagrożonych dóbr kultury.

Od obowiązku świadczeń osobistych zwolnione są:

1)  osoby do 16 roku życia i powyżej 60 roku życia – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 2, 3, 6 i 10;

2)  osoby chore, niepełnosprawne, kobiety w ciąży i kobiety karmiące – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1–3, 6, 8 i 10,

3)  osoby sprawujące opiekę nad dziećmi do lat 8, nad chorymi lub osobami niepełnosprawnymi – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1–3, 6 i 10.

(źródło: www.prezydent.pl)