- Jak się zaczęła twoja przygoda z kulturystyką?
Reklama
- Od dziecka miałem styczność ze sportem, mój ojciec skończył Akademię Wychowania Fizycznego. Wcześniej bawiłem się w siatkówkę czy koszykówkę, ale zawsze prędzej czy później trafiałem na siłownię. Pamiętam jak tato i mój brat oglądali w telewizji mistrzostwa świata w piłce nożnej w 1998 roku we Francji, a ja w tym czasie szedłem do swojego pokoju, brałem hantle oraz sprężyny zaczynałem ćwiczyć. Od dziecka zafascynowany byłem idealną budową ciała. W pokoju wisiały plakaty, m.in. Arnolda Schwarzeneggera.
- Od kiedy zajmujesz się tym sportem i kto cię tym zaraził?
- Kulturystyką na poważnie zająłem się w 2007 roku. Wtedy zrozumiałem, że bycie dobrym w tym, co robię, uzależnione jest od odpowiedniej diety, treningu siłowego, odnowy biologicznej. Zmieniło się całkowicie moje podejście do tego sportu, wprowadziłem nową metodykę treningu. Wcześniej popełniałem wiele błędów w przygotowaniach do zawodów, ale w końcu zrozumiałem, że jeżeli chcę być dobry w tym, co robię, to muszę się poświęcić, ciężko pracować nad sobą i cierpliwie czekać na efekty.
- Czy kulturystyka to twoje jedyne zajęcie?
- Od kilku lat pracuję w siłowniach we Wrocławiu. W 2009 roku pojawiła się możliwość otwarcia swojego interesu i nie zastawiałem się długo. Wynająłem lokal, prowadziłem swój sklep z suplementami diety i ubiorem dla miłośników zajęć w siłowni. Niestety dobre czasy się skończyły, przestało to być rentowne i byłem zmuszony odsprzedać interes. Właściciel, od którego wynajmowałem lokal, dostał dotację z Unii Europejskiej i zaczął mnie naciskać. Do tego doszedł remont elewacji budynku, w którym miałem sklep i przestało mi się to opłacać. Od jakiegoś czasu szukam pracy, byłem na rozmowie w znanej sieci siłowni we Wrocławiu. Jeżeli wszystko dobrze się ułoży to za kilka dni podejmę tam pracę.
- W twoim fachu najważniejszy jest wygląd zewnętrzny. Jak przygotowujesz się do zawodów?
- Może powiem jak to wszystko przebiegało w tym roku, bo ten sezon był dla mnie przełomowy. Wywalczyłem medal na prestiżowych zawodach federacji NAC, które otwierają mi furtkę do dalszej kariery. Były to eliminacje do mistrzostw świata tej federacji. Dwa czołowe miejsca kwalifikowały do rywalizacji najlepszych kulturystów na świecie, w niemieckim Hamburgu. Niestety, zająłem trzecie miejsce. Ale jestem jeszcze młodym zawodnikiem, największe sukcesy osiągają doświadczeni kulturyści. Z wiekiem jest coraz lepsza sylwetka, mam dopiero 26 lat, dlatego czas działa na moją korzyść.
Przygotowania do tego startu trwały dziewięć miesięcy, czyli prawie czterdzieści tygodni wyjęte z życiorysu. Po to, aby dziesięć minut przespacerować się po scenie. Wszystko było podzielone na makro-cykle, zresztą jak w każdym sporcie. Pierwszy etap polega na budowaniu masy, o ile jest to potrzebne. Później zaczyna się redukcja. Chodzi głównie o zminimalizowanie poziomu tkanki tłuszczowej, bo ona najbardziej przeszkadza w zbudowaniu idealnej sylwetki. U mnie ten okres trwa 16 tygodni. Trzeba też znaleźć czas na odpoczynek i okres roztrenowania. W tym roku w przygotowaniach do startu pomagał mi Radosław Słodkiewicz, nasz czempion. Zaszczepił we mnie jeszcze większą pewność siebie. Zauważył, że drzemie we mnie ogromny potencjał i dzięki jego ogromnej pomocy oraz wkładu, mam za sobą najlepszy rok w swojej karierze, w którym zdobyłem kilka medali.
Ogromne znaczenie w okresie przygotowawczym ma charakter człowieka, bo treningi opierają się na rygorystycznej diecie. Nie ma tutaj mowy o półśrodkach, bo wszystko wyjdzie na scenie. Przed samym startem człowiek jest wyczerpany, a spowodowane jest to odwodnieniem organizmu czy głodem. Wiele osób patrzy na to z politowaniem, nie rozumie nas i krytykuje. Ja mówię wtedy, spróbuj przez tydzień żyć naszym życiem to wtedy zrozumiesz na czym to polega. Jeżeli chcesz być dobry w tym, co robisz, to musisz poświecić 80 procent swojego życia.
-Z tego, co mówisz, twoje życie podporządkowane jest kulturystyce. Znajdujesz w tym wszystkim czas na normalne funkcjonowanie zwykłego zjadacza chleba?
- Oczywiście, że tak. W tej chwili mija 30 dni od mojego ostatniego startu. Trenuję jedynie dwa razy w miesiącu, dużo odpoczywam i żyję jak normalny człowiek. Muszę odpocząć po wielu tygodniach wyrzeczeń. Organizm też nie może być ciągle na pełnych obrotach. Jem, kiedy jestem głodny, piję kiedy mi się chcę i robię to, co mi się żywnie podoba. Regeneruję nadwyrężone stawy, nadszarpnięty układ nerwowy oraz wegetatywny. Po to, żeby naładować akumulatory na styczeń. Wtedy włączę program start, znowu wrócę do rygorystycznej diety i ciężkich treningów.
- W styczniu zaczynasz przygotowania do nowego sezonu. Kiedy wystartujesz w zawodach?
- W maju mam zawody ogólnopolskie, które są jednocześnie eliminacjami do mistrzostw Europy. Chcę znaleźć się w tym doborowym towarzystwie, bo są ku temu dobre rokowania. Od początku roku będę startował z zupełnie innego pułapu niż przed rokiem. Krótki okres roztrenowania sprawia, że w treningi wejdę w nie najgorszej dyspozycji.
- Oprócz zaangażowania, cierpliwości i hartu ducha, potrzebujesz również pomocy finansowej, bo sam nie jesteś w stanie sobie poradzić. Czy możesz liczyć na wsparcie?
- Kulturystyka pochłania bardzo dużo pieniędzy. Moja dyspozycja jest uzależniona od budżetu. Ogromne znaczenie mają maści do odnowy biologicznej i suplementy diety, które kosztują. Często korzystam z kriokomory, bo są stany zapalne, które trzeba bardzo szybko wyleczyć. Do tego dochodzą zajęcia na basenie, w saunie i siłowni. Jedzenie spędza sen z powiek kulturystom, ponieważ jest ono z najwyższej półki. Musi być ekologiczne i nienafaszerowane żadnymi chemikaliami. Wyżywienie w okresie przygotowawczym kosztuje mnie około 1200 zł miesięcznie. Składa się na to przede wszystkim 10 jaj i około 1,5 kg świeżego mięsa. Tyle potrzebuje zawodnik o moich gabarytach. Dużo większe szanse na zaistnienie mają osoby majętne lub takie, które od wielu lat wspierane są przez sponsora. Nie muszą się wtedy martwic o nic, tylko o jak najlepszą dyspozycję.
W tym roku dostałem wsparcie od burmistrza Jelcza-Laskowic Kazimierza Putyry, który jest związany ze sportem od 12 lat. W następnym roku też obiecał pomóc. Tutaj chciałbym mu bardzo gorąco podziękować, bo bez jego wsparcia finansowego nie byłoby tegorocznych sukcesów. Mój medal zdobyłem nie na zawodach o puchar wójta, tylko były to prestiżowe zawody ogólnokrajowe. Zresztą wyznacznikiem moich sukcesów jest fakt, że pojawiłem się w branżowej gazecie "Muscular Development".
- Czy najlepsi zawodnicy mogą żyć tylko z uprawiania kulturystyki?
- Aby żyć z kulturystyki, trzeba przejść za zawodowstwo. Wtedy podpisuje się kontrakt zawodowy z konkretnym sponsorem, wobec którego ma się ściśle określone zobowiązania.
- Na czym to polega?
- Zawodowcem może zostać amator, który zdobył mistrzostwo świata. Wtedy może się ubiegać o kartę zawodowca. Po podpisaniu kontraktu ze sponsorem, życie polega na trenowaniu, utrzymywaniu formy i pokazywaniu się na tych imprezach, na których sponsorowi zależy. W Polsce jest dwóch zawodowców.
- Czy chciałbyś w przyszłości przejść na zawodowstwo?
- Jak na razie to pytanie jeszcze nie do mnie, bo do tego daleka droga. Powoli, małymi kroczkami idę do przodu i w odpowiednim momencie zacznę się nad tym zastanawiać.
- Czy znajdujesz w tym wszystkim czas na życie prywatne?
- Zdecydowanie tak. Wiem, że mogłoby się wydawać inaczej, ale pomimo wszystko nie jestem zboczony na punkcie siłowni. Mam też w życiu inne zainteresowania, którym się oddaję w wolnym czasie. Bardzo dużo czasu poświęcam mojej dziewczynie, Basi. Uwielbiamy spacery, wyjścia do kina czy na lody, oczywiście ja ich nie jem. Bardzo dużo jeżdżę na rowerze. W tym roku chciałem spróbować skoków na spadochronie, ale dowiedziałem się, że są limity wagowe, w których niestety się nie mieszczę.
Umiem oddzielić życie prywatne od zawodowego, ale kulturystą jest się 24 godziny na dobę. Mam pewne nawyki, według których żyję. Jeden człowiek wstaje rano i wstawia wodę na kawę, a ja zaczynam przygotowywać mięso.
- Czyli masz pełne poparcie ze strony swoich najbliższych?
- Tak, zawdzięczam im naprawdę sporo. Mówi się, że kulturystyka to sport indywidualny, ale ja mam swój team, który mnie nie opuszcza i zawsze wspiera. Jest to moja dziewczyna Basia, która jednocześnie jest moją dietetyczką. Idealnie dobiera gramaturę pożywienia i cierpliwie znosi moje humory, które najczęściej pojawiają się dwa miesiące przed startem. Wtedy jestem nie do życia, bo ciągle chce mi się spać, na nic nie mam ochoty, ale Basia to rozumie. Drugą osobą jest moja mama Danuta, która popiera mnie w tym, co robię, i pomaga ze wszystkich sił. Do teamu należy też wspomniany wcześniej Radosław Słodkiewicz, mój mentor, który idealnie rozpoznał mój organizm i świetnie trafił w trening, bez niego nie byłoby tych wszystkich sukcesów. Bardzo ważną osobą jest też kolega Patrycjusz Wróblewski, z którym wspólnie trenujemy. Widzi błędy, niedoskonałości, których nie jestem w stanie dostrzec. Na zawodach jest moim sekundantem i dba o to, żebym wyglądał jak należy.
- Czego sobie życzysz w nadchodzącym sezonie?
- Przede wszystkim braku kontuzji, bo jeżeli zdrowie będzie dopisywało, to o wyniki sportowe jestem spokojny. Chciałbym w tym roku zdobyć medal na zawodach ogólnokrajowych, ale z najcenniejszego kruszcu, bo człowiek dąży do tego, aby być najlepszym.
- Dziękuję za rozmowę i życzę sukcesów w nowym sezonie.
Mateusz Czajka
mczajka@gazeta.olawa.pl
Fot.: Muscular Development
Napisz komentarz
Komentarze