Browar Welzów funkcjonował w latach 1865-1914, w nieistniejącym już zamku przy obecnych plantach. Browar ulokowany by w budynku po kaplicy zamkowej. Welzowie prowadzili też gospodę, która przyciągała amatorów dobrej kuchni i miłośników gry w skata. Osobno, w pomieszczeniach piwnicznych, swój klub urządziła korporacja studencka "Schlaraffia". Aż do 1934 z wieży na zamku, pełniącym wtedy także funkcje gastronomiczne, odzywał się dzwon, wzywający na msze święte do pobliskiego kościoła katolickiego.
W Oławie Browar Zamkowy miał kilku konkurentów: Browar Miejski, Browar Zjednoczony, Browar Brosiga, Browar Mühlera. Wszystkie one zakończyły swoja działalność, nie wytrzymując konkurencji z piwem produkowanym w wielkomiejskim Breslau. Najdłużej utrzymała się firma rodziny Brosig. Pod nazwą Browar Mieszczański Sp. z o.o. funkcjonowała do 1930. Jeszcze w 1912 działały w Oławie cztery browary, ale w 1938 nie było tu już żadnego rodzimego piwowara - rynek zdominowały filie browarów z Wrocławia ("Haase" i "Kipke") oraz z Berlina ("Schultheiss"). O wolnym rynku w dawnych wiekach nie było mowy. Przeciwnie - przywileje zapewniały miejscowym producentom monopol. Najstarszy tego rodzaju dokument, pochodzący z 1441 roku przywilej księżnej Małgorzaty, zabrania karczmarzom w okolicy Oławy warzenia własnego piwa, a także sprzedawania tego trunku z wozów czy beczek, nakazuje natomiast wyszynk wyłącznie piwa pochodzącego z Oławy.
Monopol Oławy na produkcję i sprzedaż chmielnego trunku kończy się wraz z wygaśnięciem linii Piastów Brzeskich w 1679 roku. Cesarz Józef I ograniczył zasięg wpływów miejskich piwowarów do wiosek położonych w odległości jednej mili.
Tak skończyła się u progu XVIII wieku prawna ochrona miejscowego biznesu. Ekonomiczne warunki zmusiły ostatni oławski browar do zamknięcia działalności w 1930 roku.
Napisz komentarz
Komentarze