- To była wasza pierwsza część sezonu poza Oławą. Jakie wrażenia po występach w nowym klubie?
Waldek: - Nic szczególnego. Druga liga nie różni się praktycznie niczym od trzeciej. Jest odrobinę wyższy poziom. Jest więcej wyrównanych drużyn. Nie ma tak dużej dysproporcji pomiędzy pierwszym, a ostatnim zespołem w tabeli. Druga sprawa to profesjonalne podejście. Wszystkie kluby podchodzą inaczej niż w trzeciej.
Krzysiek: - Zgadzam się z Waldkiem. Dodam tylko, że treningi wyglądały całkiem inaczej. Zawodnicy wykazywali większy profesjonalizm w tym, co robili. Straszono nas, że między tymi ligami jest ogromna przepaść. Rzeczywistość pokazała, że jest inaczej.
- Wyrównany poziom różni II i III ligę?
Krzysiek: - Zdecydowanie tak. W II lidze może wygrać każdy z każdym
- Analizując swoją grę w minionej rundzie, macie sobie coś do zarzucenia, mogliście zrobić coś lepiej?
Krzysiek: - Nie sądzę. Wydaje mi się, że zrobiłem wszystko, co mogłem. Miałem niewiele czasu, aby udowodnić swoją przydatność dla drużyny. Dwa razy wchodziłem na boisko w końcówkach, kiedy wynik był już ustalony i nic wielkiego nie pokazałem. Inaczej było, kiedy dostałem więcej czasu. Zagrałem wtedy niezłe mecze, ale widocznie to nie wystarczyło, aby przekonać trenera. Ogólnie jestem zadowolony z siebie, chociaż negatywny wpływ na moją postawę mogła mieć wewnętrzna frustracja, która wyzwalała się, jeżeli nie grałem. To zamiast pomagać, zazwyczaj przeszkadza w graniu.
Waldek: - O pierwszej części rundy nie mogę powiedzieć nic dobrego. Źle się czułem psychicznie i to przekładało się na moją słabą postawę na boisku. Jednak po kilku meczach zaaklimatyzowałem się i zacząłem grać tak, jak potrafię. Podobnie było w poprzednim sezonie w Oławie. Z meczu na meczu grałem coraz lepiej.
- Jak przyjęła was drużyna? Nazwisko pomagało wam, czy wręcz odwrotnie?
Waldek: - Atmosfera w szatni jest dobra i nikt szczególnie nie zwracał uwagi na nazwisko. Udało się trenerowi Smółce zbudować dobrze rozumiejący się zespół.
- Czarni Żagań zajmują 13. miejsce z dorobkiem 21 punktów. Czy to zadowalający wynik?
Waldek: - Od początku sezonu założenia były takie, że walczymy o awans. Boisko zweryfikowało jednak nasze plany i walczymy o utrzymanie się. Na wiosnę chcemy się zadomowić w środku tabeli i nie martwić się tym, co się dzieje za nami. Jest jeszcze iluzoryczna szansa na awans, ale 12 punktów straty to jednak za dużo. Nie napawają optymizmem problemy finansowe, z jakimi boryka się klub. Dochodzi do tego, że niektórym zawodnikom zabierane są pieniądze, będące jedynym źródłem utrzymania.
- A co będzie w żagańskim klubie w następnym sezonie?
Waldek: - Nie wiem, bo w czerwcu kończy mi się okres wypożyczenia i chyba nie będzie ich na mnie stać (śmiech).
- Cofnijmy się kilka miesięcy. Jesteście przed rozpoczęciem rundy jesiennej. Czy podejmujecie taką samą decyzję?
Krzysiek: - Wiadomo, że z takim bagażem doświadczenia trudno racjonalnie odpowiedzieć na to pytanie, bo z tą wiedzą postąpiłbym zupełnie inaczej. Piłkarsko straciłem na tej przeprowadzce, ale zdobyłem jakieś doświadczenie. Jednak bez tej świadomości zrobiłbym dokładnie to samo.
Waldek: - Nie zastanawiałbym się długo, bo wiadomo jak było w Oławie. Nie chodzi mi tutaj głównie o pieniądze, bo nawet nie wystarczało mi na waciki. Na treningi przychodziło trzynaście osób, to dowód braku profesjonalizmu. Zresztą jest to o klasę wyżej, więc nie było się nad czym zastanawiać.
- A co powiecie o swoim trenerze, Zbigniewie Smółce? Jakim jest szkoleniowcem i człowiekiem?
Waldek: - Trenerem jest dobrym. Nie spoczął na laurach i cały czas rozwija swoje umiejętności szkoleniowe, które już ma na bardzo przyzwoitym poziomie. To świadczy, że jest ambitnym człowiekiem.
Krzysiek: - Uważam, że przydał się Żaganiowi. Wielkich pieniędzy tam nie zarabia, a wydaje mi się, że nawet dokłada z własnej kieszeni. Do tego dochodzi doświadczenie trenerskie, które zebrał wcześniej w Głogowie i Świdnicy. Poświęca się w pełni swoim obowiązkom. Jednak uważam go za nieuczciwego człowieka i nie wiem czy podam mu rękę, mijając go kiedyś na ulicy.
- Spodziewaliście się chyba więcej okazji do gry w Czarnych Żagań? Trener dzwonił do was kilka razy dziennie przed sezonem. Szczególnie Krzysiek może czuć się rozczarowany…
Krzysiek: - Niestety, tak było. Odbierałem codziennie po kilka telefonów od Zbigniewa Smółki, co mogło świadczyć o tym, że będę potrzebny drużynie. Wiadomo, że nie oczekiwałem pewnego miejsca w wyjściowym składzie, bo trener nie może tego zapewnić, ale liczyłem na więcej okazji do wykazania umiejętności. Zresztą Smółka zna mnie od dłuższego czasu, bo był trenerem w Świdnicy i Głogowie. Dlatego tym bardziej tego nie rozumiem. No cóż, takie decyzje podejmował i uważam, że popełnił błąd.
- Macie jakiś obraz własnych umiejętności po pół roku gry w II lidze?
Waldek: - Z jednej strony nie jest łatwo, ale wydaje mi się, że wyżej też dałbym sobie radę. Nie odstawałem od innych zawodników. Jak na swój wiek, jestem w odpowiednim miejscu.
Krzysiek: - Miałem chwilę zwątpienia w swoje umiejętności po tych kilku meczach, w których nie grałem. Zadawałem sobie pytanie, czy nadaję się do grania w piłkę nożną? Z czasem jednak zacząłem sobie dobrze radzić na treningach i stwierdziłem, że spokojnie dam sobie radę i w tej lidze. Pozwoliło to uwierzyć w siebie i chciałbym spróbować swoich sił nawet o ligę wyżej.
- Czy wiążecie przyszłość z Czarnymi Żagań?
Krzysiek: - Ja nie. Aktualnie wróciłem z wypożyczenia do MKS Oława, bo rozwiązałem kontrakt z żagańskim klubem za porozumieniem stron. Czekam na jakieś interesujące propozycje i jak je dostanę, to będę rozważał swoją dalszą karierę.
Waldek: - Obecnie przyszłość klubu jest niepewna. Wiele zależało od wyników wyborów samorządowych w Żaganiu. Jeżeli by nie wygrał Sławomir Kowal, popierający Czarnych, to groziła nam upadłość. Konkurentka Kowala do fotela burmistrza nie ukrywała, że klub piłkarski nie jest priorytetem dla miasta. Problemy są jednak tak duże, że nawet zwycięstwo tego pierwszego (co się w rzeczywistości stało - przyp. MCz) nie gwarantuje Czarnym pewnej przyszłości. Z drugiej strony, jak już wspomniałem, z końcem sezonu kończy się moje wypożyczenie z MKS Oława i nie wiem, czy działacze wyrażą chęć pozyskania mnie na stałe.
- W Oławie graliście od dziecka. Jak wspominacie czas przeżyty w MKS?
Krzysiek: - Bardzo miło wspominam ten okres. Wiadomo, że bywały momenty lepsze i gorsze. Na początku, gdy byłem juniorem, nie myślało się o pieniądzach, tylko o graniu w piłkę. Zresztą potem w seniorach pieniędzy również nie było. Przez te wszystkie lata pracowałem z różnymi trenerami, z jednych jestem bardziej zadowolony, z innych mniej. Mam pewne braki, szczególnie taktyczne, które teraz wychodzą na boisku.
Waldek: - Dla mnie czas w Oławie to najpiękniejsze lata. Później zaczął dokuczać brak pieniędzy, bo miałem już swoje lata, a nadal byłem na utrzymaniu mamy. Prezes Woźniak oszukiwał wszystkich zawodników, przez co odechciewało się nam grać. Nie chodzi o to, że zabierano nam część pieniędzy, tylko nie było ich w ogóle. Nie wymagam nie wiadomo czego, ale chciałem mieć kilka groszy w kieszeni. Nawet nie mogłem doładować telefonu, czy zabrać gdzieś wieczorem dziewczynę.
- Czy wspominacie jakiegoś trenera szczególnie dobrze? Jest ktoś, komu zawdzięczacie trochę więcej, niż innym?
Waldek: - Dwóm trenerom jestem szczególnie wdzięczny. U Zdzisława Nabiałczyka (dziś już nieżyjącego) zacząłem grać w piłkę, a Krystian Pikaus nauczył mnie podstaw. Dzięki niemu zrozumiałem na jakiej pozycji jestem najbardziej przydatny. W bardzo dobrej formie byłem również u trenera Andrzeja Leszczyńskiego, jego też dobrze wspominam.
Krzysiek: - Ja jestem zadowolony ze współpracy z trenerami Sebastianem Sobczakiem i Krystianem Pikausem. Byłem jednak w najlepszej dyspozycji, kiedy trenował mnie Zbigniew Mandziejewicz.
- Kiedy zaczynaliście przygodę z futbolem, wasi bracia grali już w MKS Oława. To oni zarazili was miłością do piłki, czy sami od dziecka mieliście futbolowe „ciągotki”?
Napisz komentarz
Komentarze