Dziś Hanna Hirszfeldowa

Hanna Hirszfeldowa ⬅️

Profesorka nauk medycznych, lekarka z powołania, tytan pracy, pediatra i twórczyni wrocławskiej naukowej szkoły pediatrycznej, a także hematolożka, alergolożka, immunolożka, serolożka i seroantropolożka. Biografia Hanny Hirszfeldowej przypomina przekładaniec, złożony z intensywnej pracy lekarskiej, osiągnięć naukowych i dramatycznych wydarzeń historycznych.

Urodziła się w 1884 r. pod Warszawą, studia medyczne ukończyła w 1908 r. w Montpellier i w Paryżu (ówczesne przepisy nie pozwalały kobietom na studia w kraju). W tym samym roku uzyskała stopień doktora medycyny i chirurgii na uniwersytecie w Berlinie, gdzie studiował i obronił się także jej przyszły mąż Ludwik. Małżonkowie pracowali w Zurychu, gdzie Hanna była asystentką w klinice dziecięcej i prowadziła działalność naukową.

W czasie I wojny światowej mogła spokojnie i wygodnie pozostać w Szwajcarii, ale wybrała pracę lekarki wojskowej i pomoc najbardziej wówczas potrzebującym, w niezwykle trudnych warunkach i ze świadomością niebezpieczeństwa. Pracowała w szpitalu polowym na froncie serbskim, w samym centrum epidemii tyfusu plamistego, a następnie w Salonikach, na kolejnym froncie bałkańskim, gdzie wspólnie z mężem prowadzili badania dotyczące pochodzenia grup krwi.

W późniejszych latach Hirszfeldowie również działali jak zgrany, wzajemnie wspierający się i inspirujący zespół naukowy. Po 1918 r. wrócili do niepodległej już Polski. Hanna w okresie międzywojennym była ordynatorką w Klinice Pediatrii Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie okupacji trafiła wraz z mężem do getta, gdzie została ordynatorką oddziału niemowlęcego filii szpitala Bersonów i Baumanów. Do dyspozycji nie miała praktycznie żadnych środków, a mimo to starała się pomagać chorym na gruźlicę, walczyła z chorobami zakaźnymi czy skrajną chorobą głodową. Przed likwidacją getta zdołali uciec na "aryjską" stronę, musieli się ukrywać, wkrótce po ucieczce zmarła ich jedyna córka Maria.

Pomimo wszystkich tych przeżyć i osobistego dramatu, od momentu gdy tylko mogła, Hanna od nowa rzuciła się w wir pracy. Już w 1944 r. została ordynatorką Szpitala Dziecięcego w Lublinie. Do Wrocławia Hirszfeldowie przyjechali tuż po zakończeniu wojny. Hanna współtworzyła w zniszczonym mieście Akademię Medyczną, pod jej kierownictwem został również otwarty pierwszy po 1945 r. oddział dziecięcy na Dolnym Śląsku. Klinika składała się z 6 oddziałów, była wyposażona w laboratorium i kuchnię mleczną (znajdował się tu też punkt zbiórki naturalnego mleka kobiecego). Dwa lata później z inicjatywy Hanny Hirszfeldowej przy klinice uruchomiono żłobek, a także pierwszą w Polsce szkołę pielęgniarską.

W 1954 r. Hanna została kierowniczką Katedry Diagnostyki Oddziału Pediatrii Akademii Medycznej we Wrocławiu. Zajmowała się także pracą naukową: problematyką choroby głodowej, hematologii dziecięcej, czynności układu wegetatywnego, choroby reumatycznej i - wspólnie z mężem - konfliktu serologicznego. Za prace nad przyczynami poronień i wad rozwojowych otrzymała w 1955 r. nagrodę państwową. Poza prowadzeniem ważnych badań naukowych, zajmowała się też organizacją polskiego życia naukowego w mieście. Założyła m.in. wrocławski oddział Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i została jego pierwszą przewodniczącą.
Zmarła w 1964 r. we Wrocławiu, 10 lat po śmierci męża, pozostawiając po sobie mocny ośrodek pediatryczny.

#MGCKwTwoimDomu #ZostańWDomuZKulturą #kobiecymiesiąc #100LatPrawWyborczychPolek #KobietyKulturyiNauki Stowarzyszenie Dolnośląski Kongres Kobiet