Bardzo wzruszające wspomnienie o Piotrusiu: - Połączyłeś pokolenia

Pewnego dnia w murach naszej szkoły pojawił się chłopiec
Stanął z mamą w gronie kolegów i koleżanek z przedszkola
Z minką może troszkę zawstydzoną i odrobinę niepewną
Jak zapewne wielu pierwszoklasistów na początku roku szkolnego…
Ale w jego dużych czarnych oczach błyszczały wesołe iskierki
Radość emanowała z jego okrągłej uśmiechniętej buzi…
Rozglądał się ciekawie i nagle wzrok zatrzymał na boisku szkolnym
Jego ogromnej pasji i jednej z wielu miłości
Bo piłkę nożną nosił nie tylko pod pachą, ale także w sercu 
Mały, energiczny i przebojowy Piotrusiu
Miałeś w sobie tyle zapału i chęci do działania
Próbowałeś w swoim krótkim życiu tak wiele 
Rower, wędka, piłka nożna… 
I nagle na początku twojej szkolnej drogi przyszło Ci się zmierzyć z najtrudniejszym z Przeciwników
Ale pomimo przerażającego werdyktu – nowotwór złośliwy – nie poddałeś się.
Czy ośmiolatek może sobie wyobrazić, co go czeka?
Czy może przyjąć taki werdykt na swoje drobne ramionka?
Myślę, że ze swoją dziecięcą ufnością nie myślałeś o przegranej…
Pomimo szeregu trudnych i długich badań,
Ogromnej liczby bolesnych zabiegów
Podnosiłeś się na swoich nóżkach i znów 
na zmęczoną i poranioną cierpieniem buzię powracał uśmiech
Strój strażaka nosiłeś z dumą, a jeszcze większą radość sprawiały ci chwile w strażackim wozie wraz z tatą
Jako sportowiec z klubu Świteź dzielnie biegałeś na treningach, a później już, kiedy nie miałeś sił, jeszcze bardziej wspierałeś drużyny jako wierny kibic
Po kolejnej wznowie, stanąłeś przy ołtarzu, by wraz ze swymi przyjaciółmi przyjąć do swego serduszka samego Pana Jezusa. 
Jak każdy mały człowiek w twoim wieku miałeś swoje ulubione gry, marzyłeś o tablecie czy telefonie, chciałeś mieć nowe korki czy bluzę ulubionego piłkarza
Pokochałeś stare samochody, marzyłeś, by kiedyś takimi jeździć…
Ale Tobie w realizacji tych marzeń skutecznie przeszkadzał okrutny nowotwór
Zabierał Ci dzieciństwo, beztroski czas zabaw i żartów, pozbawiał sił, zdrowia, radości; w zamian dając ogromne dawki cierpienia i bólu.
Ile działań zrealizowałeś, będąc w stanach pomiędzy kolejnymi cyklami chemii
W ilu spotkaniach uczestniczyłeś, ubogacając je swoim szczerym i ciepłym dziecięcym głosikiem
W ilu kiermaszach wziąłeś udział!
Ile festynów, spotkań, koncertów byłeś świadkiem i honorowym gościem!
Ilu sławnych ludzi ze świata sportu, muzyki, i innych dziedzin zaprosiłeś do czynienia dobra!
Jak ogromną rzeszę ludzi zaangażowałeś do walki o Twoje zdrowie!!!
Połączyłeś pokolenia, 
Mali i duzi, a nawet sędziwi wiekiem stawali w zwartych szeregach, aby ze śpiewem, tańcem, grą na instrumentach, czy realizacją swoich talentów wspierać Cię w drodze po zdrowie…
Otwierałeś najzatwardzialsze serca. 
Swoim cichutkim i dźwięcznym głosikiem mówiąc BARDZO DZIĘKUJĘ spowodowałeś, że w Twojej intencji popłynęło ku niebu wiele wiele wiele szczerych modlitw.
Ale nikt nie mógł za CIEBIE podjąć wojny z tym okrutnym przeciwnikiem.
Kolejne bitwy w ogromnym cierpieniu i bólu MUSIAŁEŚ znieść sam,
Wspierany ogromem miłości, troski i oddania ze strony Twojego Taty, Mamy, Twojego Rodzeństwa.
Dziś przyszedł czas, abyś ODPOCZĄŁ, 
Zakończył to przeogromne zmaganie i odszedł do WIECZNEGO DOBRA
Ufamy, że JUŻ JESTEŚ W PEŁNI SZCZĘŚLIWY
Chociaż pozostawiłeś w tysiącach serc ogromną pustkę,
Mamy nadzieję, że czas wypełni ją dobrymi wspomnieniami o Tobie
I przekonaniem, że warto pomagać potrzebującym.
Bo życie wtedy ma sens…
Nasz mały dzielny Bohaterze!
Jesteśmy dumni z tego, że mogliśmy Cię poznać, towarzyszyć Ci w tym niezwykle trudnym zmaganiu z chorobą, że mogliśmy dzięki Tobie stawać się lepszymi ludźmi. 
To najważniejszy testament, jaki zostawiłeś nam mając niewiele ponad 10 lat…
Żegnaj Piotrusiu, do zobaczenia w NIEBIE…